امروز گفتم همین جوری یک سری به سایت بزنم و مطالبی را که به ذهنم می رسد فی البداهه بنویسم. مثلاً بنویسم من خوشحال هستم. من دارای ثروت، سلامتی و موفقیت هستم. من به خودم توجه دارم. هیچ چیزی نمی تواند مرا عصبانی کند. من عاقلانه فکر می کنم. امور مالی من چرخش فوق العاده دارد. زندگی به کام من است. من خوب خوب خوب هستم و از هیچ چیز و هیچ کس نگران نیستم. من همه چیز را به خدا می سپارم. این سپردن واقعی است و لذا هر اتفاقی رخ دهد راحت و رلکس هستم. من به وظایف خودم عمل می کنم.

من شما را دوست دارم چون تجلی خداوند هستی. هرکه نمی خواهی باش. کارگر، پروفسور، دکتر، مهندس، خانه دار بی خانه، هرکه نمی خواهی باش. من دوستت دارم و از ته دل برایت درود می فرستم.

در میان این همه نعمت و برکت غرقیم چرا خوشحال نباشیم. خوشحالیم خیلی هم خوشحالیم. لذا به تو عزیزم هم توصیه می کنم از تمام عادتها و قید و بندهای دنیایی خارج شو و خود را به نیروی هماهنگ کائنات بسپار ببین چه حالی می کنی. مگر می شود در دامن نیروی لایزال و بی نهایت باشی و از آن سرشار نگردی و زندگی ات عالی نباشد.

موانع و مشکلات پله های ترقی ما هستند. هر وقت دچار مشکلی شدید خوشحال باشید چون در واقع یک پله به شما نشان داده شده که شما را به رشد و پشرفت دعوت می کند.

یعنی ما چقدر راه را اشتباه میریم. جایی که باید خوشحال بشیم ناراحت می شیم. مشکل یا پله ترقی ماست یا اینکه زدیم به جاده خاکی و او داره به ما هشدار می ده که راهت را پیدا کن در خاکی هستی.

با این دید دنیا چقدر شیرین می شود. شیرینی بدون عادت. شیرینی که هر چه رخ داد شیرینی است و حلاوت. شما فقط درس می گیری راه را پیدا می کنی و حلاوت را با یاد خدا قویتر می کنی و خدا را در وجود خودت قویتر می کنی.

مشکلات و موانع ابزار امتحان الهی هستند. شما موقعی که با مشکلی مواجه می شوی در واقع مورد لطف و عنایت الهی هستی. چون این امتحان در واقع همانند امتحانات درسی، پله های رشد و ترقی تو هستند. موقعی که با مشکلی مواجه می شوی اظهار عجز و ناتوانی نکن بلکه خوشحال شو که خداوند می خواهد در صورت موفقیت در این امتحان به تو رتبه بالاتری بدهد. مشکلات می خواهد به تو آگاهی بیشتری بدهد. خوب دقت کن!

پس مشکل به طور کلی یک چیز خوب است. موانع قابل استقبال هستند. اگر خواهان رشد و تعالی هستیم باید به استقبال مشکلات و موانع برویم و حتی از حضور آنها قلباً خوشحال شویم.

خداوند دوست دارد بنده اش رشد کند و مجموعه هستی این چنین عمل می کند و لذا این به عنوان قاعده هستی در طول تاریخ بوده است و نمی توان از آن فرار کرد. پس بهتر است که برای رشد و تعالی خود این موضوع را بپذیریم و خودمان به استقبال مشکل و مانع برویم. البته نه اینکه برای خود مشکل درست کنیم نه. مشکلی و مانعی که از طرف خداوند به ما می رسد ارزش دارد ما باید مواظب باشیم خودمان برای خودمان مشکل درست نکنیم ولی اگر مشکلی پیش آمد بدون هرگونه ناراحتی و گله و شکایت برای حل موفقیت آمیز آن به استقبال آن برویم.

مشکلات می خواهند به ما درس بدهند لذا باید درسهای لازم را گیریم نه اینکه غرغر کنیم و از زمین و زمان گله و شکایت داشته باشیم. موقعی که ما وظایفی که تشخیص دادیم انجام دادیم دیگر تکلیفی برای ما نیست.